Billed, mei Heimatort


Malerei von Johann Sieber-Brach Malerei von Johann Sieber-Brach

Et war em Wentr, do han ich meim Ludwigvatr zugschaut, wie er dene Pheer die Schwänz scheen gstutzt hat.
Er es mol naus gang, Stroh holle, on ich han die Gelegenheit ausgenutzt on han aa mei Kunschtwerk an dene Schwänz prowiert!
Leit, wie de en de Stall komm es, de hat ball de Schlach getroff! Er hat mich an dr Gurgl drwischt on hat mich gepeidlt, dass mr schwarz es genn vor de Aue. Das war mei erscht Steck en dr Saulännergass.
Am liebscht war ich ofm Maulbierebaam, de was newer em Mischthaufe gstann hat. Dort han ich mr e Hochsitz gezimmert on han dort stonnelang setze kenne, han gephiff on gsong on die sieße Maulbiere gess. Wann mei Mottr geruf hat, sen ich ganz enfach ronner gschprong met de Fieß en de Mischthaufe nin bis an die Knie. De war so warm on ich han die Fieß kaum aus dem Mischt gebrong, de hat so e Vakuum gemach, do war zu ziehe, bes mr draus war. No hats ghescht, an de Troch on die Fieß abwäsche, was gar net so leicht war: De Mischt hat gephickt wie Phickzeich!

Am meischte hat mer de große Mark gfall, wo jed Johr of dr Neigässer Hutwed abkhall es genn. Wann mr so dorch de Mark gang es, hat mr sich net satt schaue kenne an dem viele Sach, was do alles zur Schau gstellt es genn. Do ware die Rumäner met ehre blumiche Trachte, for mich ganz was Neies. Die lange Lätre, die viele Bitte for Kraut enschneide, des scheen Pheertsgscherr on tausend anre Sache.
Die Zigeinre, was jo selmols die Pheertshändler ware, han emmer so scheene Pheer zu verkaafe khat, dort hätt ich mich stonnelang vrschaue kenne. Von dem Mark han ich e Pild: Damols war mei Taafgoht, et Therks Mreiche, of Besuch bei ons on hat mer e Strohhut ghaaft. No sen mr glei zum Fotograf gang on han ons abholle geloss. Das Pild han ich heit noch on wann ich et anschau, so menn ich, ich sen nochmol of dem große Mark en Billed.

E gude Freind han ich domols khat, de Schwarzmichels Matzi, bei dr Saulänner Breck. Mer ware oft beinanner on han dann emmer gschaut, ob em Nochbr sei Schinakl angeponn es odr net. Manchmol han mr Gleck khat, no sen mr geger et Rohr on han welle Aier aushewe. Awer et es nex draus genn: Ent Rohr han mr net nin khenne, et war zu dicht.

Et war em Friehjohr, do han ich met meiner Mottr e scheene, große Drach gebastlt, wie mr heit saat. Taich es angemach genn, Zeitungspapier kholl on Rohr ausm Dach gezoh genn on dann noch de lange Schwanz. De hamr scheen austariert, alles en allem: Et war e scheene Drach! Awer ich war voller Ongeduld on han ne welle steie losse.
Mei Mottr hat gsaat, vielleicht morje, heit es zu wendich! Wie se net gschaut hat, sen ich hinrm Haus iwer die Mauer on zum Matzi gelaaf, met meim scheene Drache. Mer han ne glei steie geloss. De Wend hat ne kholl, en die Heh, nochmol rom, e große Poe on direkt ent Wasser.
Rom war et metm Drache-Steie-Losse! Die trauriche Iwerreschte han ich ausm Wasser gezoo on sen met me ungute Gfiehl hemwärts gang. Wie ich en de Hof khomm sen, hat mei Mottr grad die kläne Hinglcher gfiedert. Wie die de Rescht vom Drache gsiehn hat, no hat et gschtaabt, net well de Drach so wertvoll war, nor well ich net gfolcht han. Das war awer aa mei letschte Drach geween.

Wie ich en die erscht Klass komm sen, han mr de Henz-Lehre khat, awer nor e halb Johr, no esn en Pension gang. Sei Nachfolger war de Hager-Lehre, de hat viel met ons gsong. Do han ich dann emmer die Zwettstimm drzu gsong. Er muss das gheert han, es die Reihe dorchgang on hat bei mer Halt gemach on mer zughorcht. Scheinbar war ne zufriede met meim Gsang, hat nor de Kopp gschidlt on es an sei Platz ant Kathedr gang.

En dr zwett Klass han mr misse „Strajer“ mache, met Uniform on „Cuib“, so a Art Gruppe. De Direktor war selmols de Movila on ich war „comandant de cuib“. Was das war, han ich jo net gewesst, weil ich jo kä Wort Rumänisch gekennt han. Ame Sonntach war hohe Besuch aus dr Stadt. Mer han em Schulhof antrede misse, em Karree, on jede „comandant de cuib“ hat misse Meldung mache, dass ne met seim „cuib“ met soonsoviel Mann angetret es.
Wie ich an die Reih sen komm, han ich net oms Verrecke gewesst, was ich saan soll, han nor soviel rausgeprong: „Sa traiti!“, no war ich met meim Rumänisch am En on aa die längscht Zeit „comandant de cuib“ gewehn. Das hat mich awer gaar net gekränkt, ich han liewer Fottballe gspielt en dr Pause, em Hoff.

Wie ich en die drett Klass komm sen, war ich schon en dr Banatia on han en dr Mehala gewohnt, bei meim Sieber-Großvatr. Et es viel of mich zukomm: Die Stadt hat mich fasziniert on die Mehalaer Tschibeser noch meh. Et grießt eich de Jani aus dr Saulännergass.




Wir nutzen Cookies auf unserer Website. Einige von ihnen sind essenziell für den Betrieb der Seite, während andere uns helfen, diese Website und die Nutzererfahrung zu verbessern (Tracking Cookies). Sie können selbst entscheiden, ob Sie die Cookies zulassen möchten. Bitte beachten Sie, dass bei einer Ablehnung womöglich nicht mehr alle Funktionalitäten der Seite zur Verfügung stehen.